Donarak ölmek gibidir ruhun çürümesi; için için eksilirsin, yavaş yavaş uyuşursun, hiçbir şey hissetmemeye başlarsın, sonra sen uykuya daldığını sandığında, ölmüşsündür aslında. Ölmüş olduğunu bile bilmemektir bu. Şu meydanlar, caddeler, sokaklar, ölmüş ruhlarıyla yürüyen insanlarla dolu..
Dokunamadığım, göremediğim, dindiremediğim bir acı taşıyor yüreğim ..
Biraz yalnızlık, biraz hüzün, biraz çaresizlik…