Türk edebiyatının zirvesinin İhsan Oktay Anar ve eserleri olduğunu düşünüyorum. Felsefe, tarih, mizah, ironi, inanç, kültür, hayalgücü, zengin kelime hazinesi, sağlam olay örgüsü ve okurken okuyucuya hissettirdiği canlı mekan duygusu adeta insanı içine çeken bir girdap görevi görüyor. Gerçek ve düş arasındaki hayalin sınırlarını zorlayan, hayal kurmanın güzelliklerini hissettiren, okurken hemen bitmesin diye okuyucuya kendini yavaş yavaş okutan her biri şaheser niteliğindeki eserler... Ancak bu eserlerin birazcık içine kapanık olduğunu belirtmek isterim. Her okuyana kendini kolay kolay açmıyor. Onun dilinden anlamak için ise zengin bir kütüphaneninizin olması gerekiyor. İçini döktüğü okuyucularına ise kitabın son sayfasını okuttuktan sonra; " Keşke yazarı ölmeden birkaç tane daha kitap yazsa!" şeklinde ufak bir gıybet ettirerek eserin yorum kısmını okuyucuya bırakıyor..:)
