Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Hatice Parmaksız

Bu meğer ne olası bir tabloymuş, ne masal ne hayal ne şiirmiş. İnsan bedeninden çooook uzakta yaşayabilirmiş.. üstelik sızlayan tüm yanların yanında gidermiş…
Reklam
İçimde susmayan bir ağıt…
Bir rüzgar esti, Dağıttı örtüsünü saçının Aldırmadı! Salladı bebesini Ağıdını ninnilere kardı Yuttu gözyaşlarını Sıktı dişini... Bir ses duydu öteden Gıcırdadı tahta kapı Topladı eteğini, örtüsünü,ağıdını,gözyaşını... Salladı bebesini Ninnisini ninniye bezedi, sakladı kelimelerini. Bir rüzgar esti Değmedi bile göğsüne Rüzgar da Yok saydı onu görmedi herkes gibi... uyudu bebesi Duaya kattı bu kez özlemlerini. Sıktı yüreğini bir derin sancı. Yumdu gözlerini Elleri göğsünde bebesinin Gözleri yüzünde....

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Yine kendimle boğuştuğum, serin, tatlı ve kavurucu karmakarışık bir sabah! GÜNAYDIN Dostlar.......