Sabah olup da neş'eli bir kalabalık, Yûsuf ortalarında. Uzaklaşırlarken Yakub'un Neş'eler Evi olarak bilinen ve zeytin ağaçlarıyla çevrili evinden. An-be-an. Neş'eli bir kalabalık, ama örtülemeyen bir zorlama, sanki geçerli olan esasında kurşun gibi ağır bir suskunluk da, neş'eli görünmesi gerektiğini bilen bir kalabalık. Gerçekte tek neş'eli olan Yûsuf. Uzaklaşırlarken.
Yakub kötü bir sezgiyle baktı arkalarından. Kalbim, dedi, çıkacak sanki yerinden. Ey kalbimin şahı oğul, açıp baksam kanıyordur mutlaka, ey benim kalbim oğul. Döner gelir misin bilmem bir daha bana?