Duasız üşürdü yürekler.Bir dua edeni olmalıydı insanın bir de dua ettiği.Bilemezdik hangi kırık gönlün duâsıdır karanlıkları aydınlatan,umulmadık kapıları açan.Nasıl güzel diyordu derviş:”Nilemezsin kimin için ettiğin duâdır,seni böyle ayakta tutan.”