Düşünebilme kabiliyeti insana verilmiş bir hediye mi bir ceza mıdır ?
Zaman
O kadar hızlı akıyor ki yetişemiyorum.
Biz anlamadan aylar yıllar geçiyor ve o bize ne sunar ise onu yaşıyoruz.
Asıl özgürlük başkalarının ne dediğini onemsemedigimizde başlar.
Reader Follow Recommendations
Bizimkisi de hastalık bence. Ayda 10-20 kitap okumak, her gördüğü yerde kitaplara yönelmek satın almak, epub PDF arşivi yapmak, şuna da başlayim şunu da okuyayım hepsini hepsini okuyayım.
Yani evet okumak güzel bir şey fakat boş zamanlarımızın çoğunu kitaba ayırmak ?
Sosyalleşmeye başka hobilerle uğraşmaya, çevremizdeki insanlarla ilgilenmeye de çok zaman ayirmaliyiz bence.
Her ne kadar insanlarla boş muhabbeti sevmesemde onları da bir nebze anlamaya, yardımcı olmaya calismaliyiz gibime geliyor.
İyice kitaba boğulup kaptan fantastikteki çocuklar gibi hayatımız kitaptan ibaret olursa sorunlar yaşayabiliriz.
Sahaflar
Sahafa girdim bı kaç kitap aldım. Dedim schopenhauer dan hayatın anlamı varmı çıkardı verdi tüm eserlerinin 2. Cildini 15 TL ye sattı orjinali 25 dedi. Şimdi actim baktım 12 TL Kitapyurdu ve dnr fiyatı ikisinde de indirim var 10 TL altında. Bunlar bizi kaziklamak için mı varlar ?
Kucuk seylerle mutlu olabilen, dusunmeyen, sorgulamayan insanlara imreniyorum...
Seni bilmem, onu da bilmem, kendimi hiç bilmem. Bildiğim tek şey hiç bir şey bilmediğim. :))
İnceldi iyice ruhumuz kırıldı bin parça.
Şimdi de oturmuş sanat ile birleştirmeye çalışıyoruz..
Elde edemeyeceğimizi düşündüğümüz şeyi elde ettikten sonraki tatminsizlik..
Schopenhauer dediği gibi : Doğa onları türün devam etmesi için kandırmaya uğraşıyor. Aşk denilen şey, çocuk yapmakla sonuçlanması gereken bir kandırmaca mı gerçekten ?
Ölüm
Ölüm dediğiniz şey her canlınin sonu.
Peki neden yaşama bu kadar onem veriliyor ?
Yaptiklariniz yaptıklarımız bize ölümden sonra ne katiyor ?
Hiç bir şey bilmediğimiz halde daha çok yaşamaya çalışıp daha çok şey elde etmeye çalışıyoruz.
İnsanoğlu dediğin çok garip bir varlık...
Paylaşmak
Okumayı seven insanlarız ve baskalarininda okumasını istiyoruz fakat şöyle bir çelişki ki elimizdeki kitapları da basklariyla paylaşmayı, onlardan ayrılmayi istemiyoruz.
Bu duruma bir teşhis koyamiyorum.
Yaşam
Peki ya daha çok yaşamak için çaba sarf etmemiz bir hastalik ise ?
Daha çok acı, keder biraz mutluluk ve sonunda her şekilde ölüm.
Sonra ?
Okumak insanı ne kadar ozgurlestiriyorsa bir o kadarda yalnizlastiriyor. Cehaletimizi koreltmeye çalışırken belki de mutsuzluğa doğru yol alıyoruz sadece.
Dans ve müzik yalnizligimdan kacisim olsa da kalabalıklar içinde yinede yalnız kalıyoruz.