Kitabı okumaya başladığımda kendime acaba neden kitap bu kadar beğenildi neden bu kadar abartıldı diye sordum. Ama acele karar verdiğimi fark ettim kitabı bitirdiğimde anladım ki daha çok okunmalı, daha çok beğenilmeli ve abartılmalı.
Çünkü: Kitap yazarın geçmişte kaleme aldığı hatıra defterinden oluşmaktadır. Yazarın da kendi yaşanmışlığının acılarının duygusunu başkarekterdeki hasta çocukla birlikte hissetmekteyiz. 15 yaşımdaki çocuğun kemik veremi hastalığını anlatmatadır. Tedevi olunur ameliyat edilir ama hastalık iyileşmez. Çocuk bu hastalıktan galip gelmek kurtulmak ister. Hastalığı kötüye gider. Hastalığında stressiz bir yaşam sürmesi ve bünyesinin güçlü kuvvetli olması gerekmektedir. Çocuk hastalığının durumunu annesinde gizler sadece iyiye gittiğini söyler ama annesi hisseder. İstanbula bir akrabalarına misafir olurlar, geçmişten tanıdıkları paşa' nın köşküne misafir olurlar. Köşkte küçük yaşardan hatırladığı nüzhet' e aşık olur ama kendisinden 4 yaş büyük, şımarık babası paşa tarafından el bebek büyütülmüş bir kızdır. Nüzhet in gönlü varmış gibi ve gönül eğlendiririr tavrıda da varmış gibi. Çocuğun hastalığının çaresizliği, çektiği hastalığın acısı, ayağının kesilicek korkusu, umudu, umutsuzluğu, aşk acısı tüm duyguları yazar kendimiz yaşıyormuş gibi hissettiriyor.