Anam hemişə deyirdi ki, hamının payını ayırıb kenara qoyurlar ki, o payı özü yeye, herden mənə ele gelir ki, menim payım olmayıb.
Yeniyetmə vaxtı atama, qardaşlarıma görə öz payımdan keçməli oldum. Sonra erime görə. Mene ya bir qəhrəmanın, ya bir veten xainin arvadı kimi baxdılar. Sonra bir müxalifetçinin anası kimi tanıdılar. Sonra savaşcı anası oldum. Neçə defə meni gah, yuxarı qaldırıb, gah yere cırpdılar. Bunlar heç biri menim öz payım deyildi. Heç vaxt hec kim menim mehz özümün kim olduğumu, ne istediyimi soruşmadı... QadağanOlunmuşƏsər.
