Andre Gide, sevginin en zarif anlatıcısı... bu kitapta da öyle bir içtenlikle kucaklıyor ki doğallığı, karakterlerin çarpık ilişkileri bile göze batmıyor.Duyguları öyle yerli yerinde ki kitapta hiçbir bayağı sahne yer almıyor.
İnsanın öfkelenesi geliyor evet öfke çünkü böylesine yasak bir aşk böyle yalın bir dille böylesine entrikalardan uzak anlatılır mı? Bir başka kalemin eline değse iğrenç bir aile draması olacak eser Gide'nin elinde bir çiçek demeti , bir Pastoral Senfoni gibi duruyor akıl almaz şey doğrusu.
Bu kadar aşina olduğumuz bir akış nasıl bu kadar akıcı ve sürükleyici olabilir. Nasıl berrak sular gibi akıyor sayfalar? Nasıl oluyor da elinize bir alışta sizi okumaya vicdani bir borç gibi zorluyor? Bilmiyorum ama Okuyun diyorum.Hayretle ve hayranlıkla... Gide okuyun arkadaşlar.
