‘’Nurten’’ dedim. ‘’Sana bir şey daha söyleyeceğim.’’
Elimi sıktı Nurten. Sanki bütün gücüyle sıktı. Başparmağıyla okşayarak sıktı. Bir annenin çocuğunu susturuşu gibi tuttu elimi.
Şarkı devam ediyordu.
‘’Yeter bildiklerimiz be Ethem’’ dedi. ‘’Çok bilmek de iyi değil. Söyleme bilmeyeyim.’’