Demek ki, suçlu olan insanların kendileri; onlara cennet verildiği halde, özgürlük istemişler, mutsuz olacaklarını bildikleri halde gökten ateş çalmışlar.
...
Dedim ya sana, zavallı bir yaratık olan insanoğlunun baş derdi, kendilerine doğuştan bağışlanan özgürlükten sıyrılıp bunu bir an önce başkalarına devredebilmektir. Özgürlüklerini, vicdanlarını huzura kavuşturana pekâlâ teslim edebilirler.
...
İnsanların iyiyle kötüyü diledikleri gibi seçme hakkına pek değer vermediklerini; rahatı, hatta ölümü yeğlediklerini unuttun mu?
her insanın bir ada olduğunu söylerler, ama doğru değil bu, her insan bir ıssızlık, evet buldum, hepimiz kendi ıssızlığımızın içindeyiz, o ıssızlık bizi oluşturuyor
Hayat böyle işte Cipriano, sana yaşamak için sadece iki gün veriyor ve topu topu bir buçuk gün yaşayabilen ne kadar çok insan olduğunu düşündüğümüzde yakınacak bir şey kalmıyor
yarattığımız şeylerden ayrılmak ne zordur, değil mi, ister gerçeklik olsun ister hayal, ister kendi ellerimizle yok etmiş olalım, onlardan bir türlü ayrılamayız.
Anlar geç veya erken gelmezler, bizim için değil, kendileri için doğru olan zamanda gelirler sadece, bu nedenle bir anın gelişi bizim ihtiyaçlarımızia aynı zamana denk düştü diye minnet duymamız gereksizdir