Öyleyse var olmak, tam da kendimizde yokluğumuzu idrak ettiğimiz seviyede hakiki bir hale gelir.
Anlamı fark etmek, ışığı uzaktan görmek gibidir, yanına varmayınca aydınlatmaz.
Hayatın insandan değil, insanın hayattan bağımsız bir anlamı vardır. Bir kez fark ettiğinde bütün dünyevi ihtiyaçlarını karşılaşa bile huzursuz olduğu, yan gelip yattığında yanını çürüten, yakıtı bizzat farkındalık olan bir anlamdır bu.
Okur Takip Önerileri
Ne tuhaftır ki ihtiyaçlar anbean yenilenirken hayat kendi sermayesini tüketir!
Yaş sadece iki haneli bir sayı! Hayat her gün yeniden başlıyor. Bize yüreklilik, çok çalışmak ve tutku yeter!
Bir anda büyük adımlar atabilmiş olmak elbette ki şahane ama ben “sıfır noktasını” bir o kadar seviyorum, 3 ya da 5 adımda kalakalmak yerine yeniden başlayabilme imkanı veren hayatın cazibesi bence bu.
"Gökkuşağı ne zaman egzozlara karışmıştı?
Nereye gitmişti kuşlar,
Nereye gitmişti onların şarkıları?
Neredeydi meyvesini yediği ağaçlar,
Nereden gelmişti bu yüksek binalar?"