Home
Search
Explore
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.32
Elif
Elif
@Itsajuliet
178 reader point
Joined on August 2020
Ayfer Tunç'tan okuduğum ikinci kitap Aziz Bey Hadisesi oldu. İlki Suzan Defter'di. Aziz Bey'in hikayesini hiç beklemediğim bir şekilde çok daha fazla sevdiğimi söyleyebilirim.
Hikaye Zeki'nin meyhanesinde tambur çalan Aziz Bey'in yaka paça dışarı atılmasıyla başlıyor ve en başa dönerek Aziz Bey'i bu noktaya getiren öyküyü okumaya başlıyoruz.
Hikaye boyunca Aziz Bey'e bazen kızdım, bazen üzüldüm ama çoğu zaman acıdım. Kibirli, vakur duruşunun altında hüzün dolu, geçmişin yükü altında ezilmiş, karşısına çıkan şansları değerlendirememiş, zavallı bir adam yatıyordu aslında. Bu kadar gururlu, bencil olmaya gerek var mıydı gerçekten? Sorabilmek isterdim.
Bütün karakterler arasında belki de en etkileyici olan Vuslat'tı benim için. Yapayalnızlığı, en ufak ilgiye muhtaçlığı öyle gerçekçi anlatılmış ki... Hayatının değersizlikten, sevgisizlikten tükenişini okumak beni çok üzdü.
Çok kısa bir hikaye olmasına rağmen okumayı bitirdiğimde karakterleri, iç dünyalarını yeterince tanımış olduğumu düşündüm. Hayatın içinden, gerçek bir hikaye okumuş gibi hissettim. İyi ki dediğim bir okuma oldu benim için. Yazarı ilk kez okuyacaklar için de oldukça uygun bir tercih olacağını düşünüyorum.
Aile Çay Bahçesi'ni elime aldığımda ne yazara ne de kitaba dair herhangi bir fikrim yoktu dolayısıyla beklentisiz bir şekilde okumaya başladım.
Hikaye hayatındaki türlü trajedileri kabuğunda yaşayan ve kötü olayların başlayışını kardeşinin doğumuyla ilişkilendiren Müzeyyen'in hayatla kavgasını ele alıyor.
Daha ilk sayfalarından itibaren kitabın içine girip Müzeyyen'i sarsmak, kendine getirmek istedim ama anlam veremediğim davranışlarının hep kendine göre açıklamaları vardı aslında. Eksik duyguları, kendi içindeki çatışmaları, yaşadığı kimlik karmaşası, hayatla mücadelesi öyle güçlü öyle gerçekti ki... Uzunca bir süre Müzeyyen'i ve hislerini unutamayacağım.
Yazara gelecek olursak üslubu oldu beni etkileyen. Sakin, dingin, hatta çabasız, zorlamadan uzak, sade diyebileceğimiz anlatımıyla hikaye olağan hatta tanıdık bir hal alıyor. Unutmadan yazarla ilgili mutlaka söylemem gereken bir şey daha var, bir erkek bir kadının iç dünyasını ancak bu kadar gerçekçi anlatabilirdi. Duyguları yaşatma gücüne hayran kaldım.
Son olarak bu hikayeyi bir iki cümleyle özetleyecek olsam bu cümleler hangileri olurdu diye düşündüğümde zihnimde Tolstoy'un şu satırları belirdi: "Mutlu aileler birbirlerine benzerler. Her mutsuz aileninse kendine özgü bir mutsuzluğu vardır."
