Karakterler, insanın ya kendi yaşamından ya da yakın çevresindeki kişilerin yaşamlarından izler taşır. Romanlarda, hikâyelerde bu durum hiç mi hiç şaşmaz. Jack London' da kendini Martin Eden karakterinde yaşattırdı. Milyarlarca insanın yaşadığı o sıradan hayatın içine doğan Martin Eden, mücadelenin çok sert geçtiği, insanların birbirinin üstüne basarak yaşamlarını endame ettirdikleri bir coğrafya ve ailede gözlerini açtı. Bu düzen niye böyle sormadan edemiyor insan. Niye çoğunluk sürekli olarak azınlık durumunda kalan bir gruba çalışır ki ve nasıl olurda o azınlık grup bu çoğunluktan maddi yönden daha iyi bir durumda olabilir. Akıl almaz bir durum! İnsanların çoğunlukta olduğu bir ortamda en az değer de yine insana veriliyor maalesef. Eşyanın insandan daha kıymetli olduğu, insan onurunun beş para etmediği bir hayattan bahsediyoruz. İşte böyle bir toplumun içinde doğdu Martin Eden. Tırnaklarıyla kazımak deyimi sanki Martin Eden ile özdeşleşmiş gibiydi. Çünkü O, tırnaklarıyla kazıyarak gelmişti mutluluğu umduğu yere. Ama diyorum ya sadece ummuştu tabi ki oysaki mutluluk sadece bir yoldu bitmeyen bir yol. Martin Eden'da sadece o yoldayken mutlu olabilmişti, yolun sonu mutluluğa değilde bunalıma çıkmıştı, tatminsizliğe çıkmıştı. Tatmin olmamak, yetinmemek ölümün kıyısında yaşamaktı, Martin Eden'da bu kıyıya çok daha yakındı. Hayatı kazanmak için kendine bir motivasyon mu arıyorsun işte aradığın bu kitap sadece oku!
