Neden Zweig'ın her romanı insanı telafi edilemez bir hüzün duygusuyla başbaşa bırakıyor ve dakikalar boyu duvarı boş boş seyretmenize sebep oluyor be. Bu kitabın son sayfasına kadar aklımda binbir farklı son yazdım ama aklıma böylesi bir şekilde sona ereceği hiç gelmemişti doğrusu. Klasik Zweig ya yine üzdü yine düşündürdü ama hala çok güzel kitap ve hala Zweig fanıyım yapıcak bişey yok. Benim boraz kendime gelmeye ihtiyacım var bu kitaptan sonra maalesef.