"Keşke yüreklerimizi de yıkaybilseydik
Geçen zamanın kirlerinden."
Küçük kadınlar...
Kendimden Saçmalıklar
Şu an bir yolculuktayım sevdiğim insanların yanına doğru. Ve bu iki saatlik yolculuk beni düşünmeye sevk ediyor. Tabii bir de yazmaya. Daha bir kaç gün önce yaşadığım bir olay kafamı çok karıştırıyor. Bu olay benim sahip olduğum daha doğrusu sahip olduğumu düşündüğüm arkadaşlarım hakkındaydı. Fark ediyorum ki ben arkadaşım dediğim insanlara bir yabancıymışım. Aramızdaki bağ ise tamamen bir yalan. Bunu onlara söylemeden önce emin değildim ama şimdi bu konuyu onlara açtıktan sonra kesin bir şekilde yalnız olduğumu fark ettim. Benim tek arkadaşım yine benmişim meğerse. Bunu kimse okumasa bile bir yerlerde duygularımdan bir iz olmasını seviyorum.
Kendimden Saçmalıklar
Bazen kendimi tüm insanlardan farklı ve uzak hissediyorum. Oysa biliyorum milyonlarca insandan sadece biri olduğumu. Ama bunu bilmek içimde var olan bu duyguları ve hisleri değiştirmiyor. Ben bu evrende küçük bir galaksinin küçük bir gezegeninde yaşayan milyonlarca küçük insandan biriyim. Bu düşüncenin yaratığı farkındalık çoğu zaman çok sarsıcı olabiliyor. Ve ben bu aralar galiba biraz da bu düşüncenin etkisinde kalıyorum. Galiba bu da insan ömrünün yaşanması gereken bir evresi.