Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında,
Öyle yoruldum ki, yoruldum dünyayı tanımaktan,
Saçlarım çok yoruldu gençlik uykularımda.
Acılar çekebilecek yaşa geldiğim zaman,
Acıyla uğraşacak yerlerimi yok ettim.
| ismet özel
Önünü alamıyorum bu kör gidişlerin yollarda,
Herkes bir yere gidiyor; önünü alamıyorum.
Çaresiz direniyorum bu dönüm
noktalarında.
Kimse elini uzatmıyor,
Bir gürültülü yaşamağa gidiyor dünya,
Boşalan bir deniz gibi.
Bu sesler ormanında kaybolan bir çağ bu.
Ben bunca kederi bu yaşta avuç içi kadar yüreğime nasıl sığdırdım Müzeyyen. Bunca incinmişliği, bunca değersizliği, bunca iç çekişleri nasıl benim bildim. Güneşli bir günde gökyüzüne bakmak neden bir yumru olup oturdu kursağıma. Ben, bunca kederi.. neden?