Sonra oturdum üçlü koltuğun en başına, bir başıma.
"Geçer." dedim.
"Neler geçmedi ki? bu da geçer." dedim.
Uyuyamadığım geceler vardı, geçmedi.
Zaman kavramını yok etmek istediğim günler vardı, geçmedi.
Bana bıraktığın bu acı, geçer dedim o da geçmedi.
Bugün yine çöktüm o duvarın köşesine. Ağladım, ağladım, ağladım..
Geçmesini bekledim, geçmedi.
Aksine daha da acıttı. bir parça daha eksildiğini hissettim benden. 🎈