Unutamadığınız bir kitap cümlesi var mı?
Yıllar önce okumuştum Bin Muhteşem Güneş'i. Ama daha yıllar geçse hafızamdan silinmez şu cümle. Bana göre evrenseldir:
Pusulanın hep kuzeyi gösteren ibresi gibi, bir erkeğin suçlayan parmağı da daima, mutlaka bir kadını gösterir. Her zaman. Bunu hiç unutma Meryem.
"Beni mutlu ve rahat görüyorsunuz değil mi? Fakat bakınız, işte ağlıyorum...
Demek ki ne mutlu, ne rahatmışım. Ooh , rahat değilim; hiç, hem hiç değilim... Mutluluk nerede?"