İnsan ne zaman yalnız kalır ? Kimsesiz kalınca mı ?
Yoksa sağırlaşınca mı sevdiği şarkılara ?
Peki bir insan hem kulaklarını patlatacak kadar gürültülü bir kalabalıkta olup hemde nasıl duyabilir kendini bile zor aydınlatan bir ışığın gölgesindeki sineğin kanatlarının hafif rüzgarla savrulmasını
Neden kalabalıkla başlar her yalnızlık , halbuki gelecek olanı hep aydınlık sanar insan.
Ve öyle olmaz çoğu zaman
Kov karaduygulu olasılığı bilincinin gücüyle , biçimleri kesikler yaratmadan tininde demiş Nilgün Maramara Çiçek Dürbünü Benzetmesinde , düşünmeden edemiyorum peki insan neden çok iyi tanıdığı korkusundan kaçamaz diğer insanlara akıllar , tavsiyeler verirken. Sanırım doğruyu bilmek ile doğruyu yaşamanın arasındaki uçurumda boğuluyoruz kim olduğumuzdan habersiz. Çok sevdim seni Nilgün Maramara çok hissettim seni , gideceğini biliyordun belki hep , ama çiçek dürbününü bıraktığın yüreklerin bulması umuduyla ..
Önce kalabalığın arasına düştün yüz
üstü,
biraz rüzgarlıydı biraz bulanık
belki yanından geçtim kendimden
habersiz ,
biraz yukarı çıktım ardından
kasımdan olsa ki alabildiği kadar
turuncu bulanıklığa , sislere
saklanmıştın.
Seni izledim yukardan
bir o kadar mavi bir o kadar da
beyazdın çizgili eteğinle
önce kıvrıldın sonra köpürdün