…savaşın bir suç ve bir aptallık olduğunu düşünüyorum.
…Benim için Fransız ,Rus ya da Avustralyalı böbrek yoktur, düşman kan hücrelerine bakılarak tespit edilemez; ben yalnızca hasta birinin olduğu ve yardım edebileceğim yerde bulunabilirim. Zafer kazanan insanlık değil, hasta olan kişi doktora ihtiyaç duyar. Başka bir şeyle Uğraşamam, uğraşmakta istemiyorum. Ben burada tek bir insana yardım edebilmek için kendimi paralarken, Öte tarafta ordu altı tümeni tamamen yok ettiği için sevinir. Bir doktor olarak asker gibi düşünmek pratik ve yararlı olabilir, ancak ben böyle düşünemeyecek kadar yorgunum.
“Bizim düşüncemizin ne önemi var? Biz kimiz ki? Hayatımızı iktidardakiler yönlendiriyor. Beklemek zorundayız. Hayatımızın pek önemi yok, yerdeki toz gibi. Esen her rüzgar onu oradan oraya savuruyor.