Kitabın en sevdiğim öyküsü 'Tüh' oldu.
Ekmekci Hakan abinin son sözü:
"Oğlum" dedi, 'Ben her sabah evden işe diye değil, 'Dur ben sana bir ekmek yapıp geleyim' diye çıkıyorum,ilk ekmeği ona götürüyor, kalanını mahalleliye satıyorum.Yani siz hepiniz, gönlümün ekmeğini yiyorsunuz, o tüh dedi diye...'