Kaonashi
@Kaonashi
Çevirmen
İstanbul
879 librarian point
237 reader point
Joined on September 2015
Şu anda okuduğu kitaplar
Türkiye bir baskı toplumu değildi artık. Baskı toplumlarında itirazlar, reddiyeler, isyanlar şiddetle bastırılırdı. Bir iğdişlik haliydi yaşadığımız. Boyun eğmeyi reddeden her şey kaynağında kurutuluyordu. Kendimizi susturuyor, kendimizi eziyor, kendimizi hapsediyorduk. İçimizde devlet tohumu büyüyordu. Tahripkâr fikirler aklımıza gelmesin diye her gün yeni bir hadise icat ediyorduk. Sahte heyecanlar, yalan coşkular, üzerinde uzlaşılmış masallarla avunuyorduk.
Sayfa 203Kitabı okudu
"Fakir değildi, ama başkalarının zenginliği onu fakir gösteriyordu, çoğu zaman insanlar çoğalarak, o ise daima azalarak huzura eriyordu."
Sayfa 16Kitabı okudu
"Kafasında tam pay gelse, içinden ödeşse bile, bit yeniği kadar kalan eksik her neyse tevekkeli huysuzlanır, onca yolu gerisingeri teperek üşenmeden gider, eksik olanı tamamlardı. Eksiği gediği düşünüp kafadan yorulmak yerine yürüyüp bedenen yorulmayı yeğlerdi o, ikincisinin verdiği semeri deviren bir ağrıysa, ilkinin getirdiği cana tak dedirten bir işkenceydi çünkü."
Sayfa 10Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
"Halbuki insan ayıklanarak yürürdü, derisini döker, tırnağını keser, saçını tıraş eder, çocukluk düşlerini, gençlik heveslerini, orta yaş fantezilerini geride bırakır, işer, terler, kirini, zehrini atar öyle yaşlanırdı."
Sayfa 14Kitabı okudu
Erkekler bu kentte de bizi iki türe ayırdı. Ya kollanacak kutsal aile kadınları ya da erkeğin çeşitli niyetlerini hak edenler...Biz kadınlar bu haksızlığa dayanma gücünü nereden buluyoruz?
Hayvanları aldatmak niçin güçtür? Bizim en aldatıcı vasıtamızdan, sözden anlamadıkları için!
Sonbahar gelince kızarıp tunçlaştıkları sırada yapraklar da çiçek olurlar. Öyle çiçekler ki ne çingene sarısı, ne burun kanı rengindedir; ne arsızca açılmış, ne şımarıkça sırıtmıştır; ne koca karınlı ne de leylek bacaklıdır; bütün renk asaletini ve biçim kibarlığını nefislerinde toplamışlardır. Yerlere bir Firavun mezarından çıkarılmış küflü altın gibi serpilirler; vazolara koyamazsınız, zira siyah kadife mahfazalarda vitrinlere dizilmeye layıktırlar.
Yaprakları seviniz, çiçeği kim olsa sever!
Dut ve incir ağaçları görünür kazaya en müsait olanlarıdır. Her yıl aynı kazalar muhtelif semtlerde tekerrür eder. Dut ve incir İstanbul'un netameli meyveleridir ve çok lezzetli, yenilmesi kolay oldukları için de kurbanlarını daha ziyade çocuklarla dişleri dökülmüş ihtiyarlar arasından seçerler. Filvaki facialarda o yemişlerin doğrudan doğruya taksirleri yoktur; fakat herhalde dallarının gevrekliği ile kazaları kolaylaştırdıkları da şüphe götürmez.
Victor Hugo orman ve ağaç için "Beni dinleyen ve seven büyük şahsiyet" demektedir.
Dedelerimiz serviyi çok severlerdi; şairlerimiz endam güzelliğini servide buldukları gibi, ninelerimiz de haşereyi barındırmayan servi ağacından sandığa bayılırlardı. Mezarlıklara servi dikilmesinde sıhhi sebepler de vardı: Rahiyası, tefessüh kokusunu bastırır; havayı temizler, ayrıca göğe ulaşmış ruhların bir sembolü olurdu.
Geleneksellik ve modernlik arasında kalan kırsal nüfus, geleneksel değerlerine sıkı sıkıya sarılarak "bütünleşemedikleri" kente uyum sağlamaya çalışmaktadır. Bu kesimin kültürel ürünü olan arabesk de, toplumsal geçişin bunalımını yansıtan bir kültürel bunalımın ifadesidir.
Popüler kültürün "yoz" değil de "halka ait" bir kültür olduğu inancı, yakından ya da içeriden bakıp somut insanları, ilişkilerini, dillerini tüm çelişkileriyle görmekle başlıyor herhalde.
"...her dil sürçmesiyle küçük düşmektir, yarın konuşulacakları prova ederek ve dün konuşulanlar için kendine işkence çektirerek uykusuz geceler geçirmektir..."
Etrafındaki manzarayla ilişki içindeyken, insan yalnız gereksinme duyduğu kısmını aklında tutma eğiliminde oluyor.
