“Eğer ısırganın sizi yakmasından korkmuyorsanız ek binaya beraber yürüyelim…” dedi Anton Çehov anlatmaya başlamadan. “Hay hay!” diyen ve içeri girenler çok şanslıyız çünkü kitabımızın canım delisi de orada: İvan Dmitriç.
İvan Dmitriç sürekli olarak polisler tarafından tutuklanacağına dair paronaya içindedir. Ve İvan’ın korkusunun anlatıldığı
Öncelikle kendi yorumumu dile getirmeden bu eser hakkında birden fazla tezin aklımıza gelebileceğini ifade etmek istiyorum. Ve eseri okuduğumuz süre boyunca hatta bitirdikten sonra da bu ihtimaller kafamızda döner sürekli. Çünkü Dostoyevski net bir şekilde durumu belirtmez. Ama buna da çok şaşmamak gerek çünkü içinde yaşadığı dönemi düşünecek
Yeni doğanlar, bu dünyadan göçenlerin birer gölgesiydi ve “Aynı Teranelik” döngüsünün kusursuz düzeniydi bu. Yaşayan bizler ise güneş tam tepedeyken nasıl ki gölgemiz görünmezse tıpkı o misaldik. Aldığımız nefes sayesinde güneşimiz hep tepemizdeydi ve hangi ölünün gölgesini taşıdığımızın farkına varmadan yürürdük sokaklarda. Akşam olunca meydana
Bu başlığı kullanmam bu incelemeye ters düşmez sanıyorum ki. Bu iki kelime aslında Jack London'ı da anlatan anahtar kelimelerdir diyebiliriz. Onun hem diğer eserlerinden hem de Demir Ökçe'sinden London'ın evrim hakkındaki düşüncelerini, soyuttan ziyade nesnelliğe odaklanışını, elde tutulur ve bilimsel olarak kanıtlanabilir
