Durakta üç kişi
Adam, kadın ve çocuk.
Adamın elleri ceplerinde, kadın çocuğun elini tutmuş.
Adam hüzünlü, hüzünlü şarkılar gibi hüzünlü.
Kadın güzel, güzel anılar gibi güzel.
Çocuk
Güzel anılar gibi hüzünlü
Hüzünlü şarkılar gibi güzel.
Bir kez kendini bulmuş olan birinin bu dünyada kaybedecek hiçbir şeyi yoktur artık. Ve kendi içindeki insanı anlamış olan biri, bütün insanları anlar.
Reader Follow Recommendations
O gece ilk kez öylesine büyülenmişçesine hissettiğim o güce teslim olmaktan alıyorum yaşamın kaynağını. Beni nereye sürüklediğini sorgulamıyorum. Belki bir başka uçuruma, başkalarının ayıp diye adlandırdığı, belki de bir başka yüceliğe sürükleyecek. Bunu bilmiyorum ve bilmek de istemiyorum. Çünkü inanıyorum ki yalnızca kendi kaderini bir gizem olarak yaşayabilenler gerçek anlamda yaşıyordur.
İçimde hiçbir kıpırtı uyanmıyordu. Olanlara direnmiyor veya onu geri kazanmaya çalışmıyordum.
Önceleri ufak tefek belirtilerden dolayı farkına vardım bu boşluğun. Tiyatrolardaki ve salonlardaki bazı sansasyonel etkinliklere giderek daha sıklıkla katılmadığımı, övgüyle önerilen kitapları önce ısmarlayıp sonra onları haftalarca kapağını dahi açmadan yazı masamın üzerinde bıraktığımı; mekanik bir biçimde ilgi duyduğum şeyleri toplamaya, kadehler ve antikalar satın almaya devam etmeme rağmen, onları düzenlemekten vazgeçtiğimi ve bazen uzun zamandır peşinde olduğum nadir bir parçayı beklenmedik bir anda elde ettiğimde bile doğru dürüst sevinmediğimi fark ettim.
...uzun uzun baktın; karanlıklar içinde çok uzaklarda kalan bir hatırlayış mıydı içinde dalgalanan, yoksa mutluluğumun etkisiyle sadece gözüne güzel mi görünmüştüm?
Sana, beni hiç tanımamış olan sana
Özgürlüklerini savunmayanların ödedikleri bedel ağırdır.
