Meşhur bir pasajında Huxley bizi satranç, oyuncularıyla kıyaslıyor: Partner olarak karşımızda en ufak bir hatamızı affetmeyen , ama iyi oyuncuları da aşırı bir cömertlikle ödüllendiren sabırlı ve acımasız bir rakibimiz var. Bu rakibimiz doğa, oyunun kurallarını bilmeyene geçmiş olsun. .-
Sayfa 212 - Koridor