Yeliz
Yeliz
@Karamelek241
18.04.2014 "Ölüm sessiz bir çığlık gibidir."
Kocaeli
29 October 1994
552 reader point
Joined on October 2020
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Rahmi Vidinoğlu'nun 1994'ten 2005'e kadar suren 9 yıllık süreç içerisinde yazdığı bir kitap. Okumadan önce araştırma yapma isteği duymuştum ve bu kadar yıl neden diye kendime sormuştum? Dostum sen kafayı yemişsin diyorum. Çoğu kişi gibi bende acaba kendinimi anlatıyor diye düşünüyorum çünkü bir insan bu kadar şizofreniyle dans edebilir mi? Seni de
Okumadan önce, çok düşündüğüm ve önyargı ile başladığım bir kitap oldu Anayurt Oteli. Aslında okurken otelin bütün sırlarının Zebercet'in sürekli geçmişe döndüğü anılarıyla ortaya çıkması gibi bir durumda oluyor. Ya kafam çok karışıktı ya da kitap başta çok karışık geldi bana bilemiyorum.
Çoğu kişi gibi bana da fazla kasvetli, boğucu geldi. Sanki nefesim daralıyor ve biri şu camı açsa ve rüzgarın serinliğini yüzümde hissetsem diyordum. Bir yandan da elimden bırakıp, bir köşeye koyup sen biraz bekle diyemiyordum. Ne olursa olsun kendini okutan, boğucu gelse de içinde bir yerde kalbine dokunup etkileyen bir kitap. O yüzden herkesin okumasını gerektiğini düşünüyorum.
"Yanlış devirde doğmuş bir kadınım ben, hiçbir şey düzeltemez bunu. Gelecekte hatırlanacak mıyım, bilmiyorum ama nasıl hatırlanırsam mağdur bir kadın değil, cesur adımlar atmış ve ödemesi gereken bedeli korkmadan ödemiş biri olarak görülmek istiyorum."
20. Yüzyıl başında casuslukla suçlanarak odama mahkum edilen Mata Hari ile avukatı arasında yazışmalardan yola çıkarak kurgulanmış bir kitap. Yazar aslında aslına fazla dokunmadan bir kurgu içine girmiş gibi geldi bana. Kitap bittiği zamandan beri kendime şu soruyu soruyorum gerçekten bir casus muydu? Yoksa gerçekten yanlış dönemde doğmuş bır kadın mı? Bir sonuca varan olan var mıdır onu dahi bilmiyorum ama Mata Hari, o kadar zeki bir kadınmış ki hiçbir zaman gizemi çözülmeyecek gibi. Zaman zaman harcandığını düşündüğüm anlar oldu, çünkü baktığınız zaman hiç bir delil tam tabii olmadan casus damgası yemiş ve idam edilmiş bir kadın duruyor karşımızda. Ben çok keyifle ve yer yer kafamda soru işaretleri kalarak okudum kitabı.
Reader Follow Recommendations
Yetişkin, genç, yaşlı, çocuk farketmeksizin herkesin okuması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum. Kitap, çok akıcı bir şekilde ilerledi. Okurken içinde kendinizden de bir şeyler bulacağınıza eminim kitabın bu platformda hiç okunmamış olması beni açıkçası çok fazla üzdü. Özellikle anne, baba ve adaylarının okuması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum. Ufacık bir davranış ya da kelimenin dahi çocuklar üstüne nasıl travmalara yol açtığını gördüm. Hipnoz tedavisi ve danışman olan doktorumuz, kendi hastalarından örnekler vermiş üstelik çoğunun yaşı genç, yetişkin ve yaşlı olmaları ve tedaviye geç kalınmış insanlar üzerinde nasıl iyileşim sağlandığını anlatıyordu. Bazen için de tedaviye yönelik ve hayal kurdurtma etkinlikleri de vardı. Bazı kişiler de fobilerinin neden olduğunu bilmediklerini için gelenler vardı ve onları hipnoz tedavisiyle çok eski zamana döndürüp, sebebini bulmuş olması da bana acaba biz de bir şeyler yaşayıp, hatırlamadığımız için mi sebebini bilmiyoruz dedirtmiyor değil. Umarım kitabın kıymeti bilinir ve okunması bol olur.
Deneme- öykü türünde kitaplar çok fazla okuyabildiğim bir tür değildir. Ama ilk defa elimde bulundurduğum kitabın ne bitmesini istedim ne de elimden bırakmak istedim.
Sanki kendimden yaşça büyük biriyle konuşup, onun hayatından kesitler dinliyor ve bunlardan ders çıkarmak ondan öğütler alıyor gibiydim. Ben kitap okurken hayal kurmam, hatta hiç kurmam ama öyle olmadı. Sanki arkada bir fon müziği dilinden hayata dair kesitler dökülen bir adam vardı hayalimde. Bazen kişilerin yerine kendimi koymam da cabasıydı. Yazarımızın kitabını sabırsızlıkla bekliyordum zaten güzel şeyler çıkacağını düşünüyordum ama kendimizmiş, içimizden, yanımızdan, hayatımızdan biriymiş gibi olmasını da beklemiyordum.
Bütün bahsedilen öyküler çok iyiydi ayrım dahi yapamıyorum derken karşıma Ali baba çıktı beni en derinimden etkileyen de bu oldu.
"Bir mezarın başında ağlarken sırtını kim sıvazladı mesela? Hastane koridorunda seninle kim dua etti? Yokluğu kiminle paylaştın? Her zorluk atlatılır da bunlar unutulmaz." Diyor yazarımız evet unutulmaz. Aynı şeyleri yaşayan biri olarak bende unutamıyorum.
"Bütün cümlelerim ebedi uykusunda yatan babama, babalara ve onları çok seven evlatlarına adanmıştır."
O evlatlardan biri olarak teşekkür ediyor ve sen hep yaz, kalemin susmasın, gönlün susmasın, kelimelerin bitmesin diyorum.
