Ne kadar çok seviyorsan sev, eğer kalbinde sana nokta kadar yer vermemiş ise sevgini ziyan edersin. Kalbini kanatma yaralanma, izi kalır ömür boyu acısını duyarsın.
Unutma ki sende değerlisin... Sevgini hak edene sakla.
Sitemim yok sana.
Kendime kızıyorum
Bu kadar çok sevmemeliydim seni.
Kaç mevsim geçti hala kalbimin mevsimi kar.
Müsebbibi olduğun için gurur duyabilirsin kendinle..
Yine aklıma düştü gözlerin...
Suçlu benmişim.
Bu ızdırap ne zaman bitecek?
Hep böylemi sürüp gidecek.
Kaçıncı baharda geleceksin.
Sende haklısın ne çok soru sordum değil mi?
Kalbim sürgün yeri benim.
Canım çıkıyor sensizlikten.
Bu sevgide kabahatli galiba benim.
Suçumda seni çok sevmek...
Uzun lafın kısası yine öksüz kaldı kelimeler. Sen diye başlayınca yazamıyor kalemim. Anla artık bak sensiz ne kadarda eksiğim.Gel artık son bulsun sana olan özlemim.
Hiç işin yok mu senin? Kalbinde taşımadığın birini neden üzüyorsun?
Çok mu hoşuna gidiyor başka bir kalbin acı çekmesi. Oysa bir gülüşüne yakmıştı sevda gemilerini...
Bugün güneş ayrı bir güzel ısıtıyor dünyayı.
Sabah kahvaltını sevgimi katıp hazırladım.
Çayını sevgimle demledim.
Kızarmış ekmeklerin üzerine yağbal damlayan sözlerinden sürdüm. İnce belli bardakta aşkımı katıp doldurdum çayını. Ellerin yanmasın diye dudak payını bıraktım. Gülüşünden gül reçeli yaptım.
Geleceksin diye güllerini baş köşene hazırladım. Sen varsın ya bugün hiç bitmesin hayalde olsa bitmesin...
Kalbimin en güzel yerine ilmek ilmek işledim adını silinmesin diye.
İbrahim karayiğit