Okuyamadığım kitapların cümleleriyle karşılaştığım zaman hep biraz mahcubiyet ve çokça kıskançlığın pençesinde buluyorum kendimi.
Yine de okumuyorum. Sanırım motivasyonumu kaybettim.
🤦♂️
İnsanın insana verdiği huzursuzluğa hiç anlam veremedim. Hala veremiyorum. Sevginin insanı boğmayacağını idrak edebilecek kadar yaşadım. Huzurunuzu çalan şey sevgi değil, yani "senin için yapıyorum" zırvalarına inanmayın.
Sen, yine gecenin koynunda kelimeler türetirsin,
Benim dertlerime denk düşmeyen.
Süslü ve cazibeli ya da çıplak ve davetkar,
aşk gibi ama aşka dönüşmeyen.