"Vaktinden önce gider mi insan?
Gidiyorlar işte!..
Duvarda hırkaları, cebinde fotoğrafları,
sevdiği türküleri, evdeki yerini.
Her şeyi dağıtıp gidiyorlar hem de.
Gidiyorum bile diyemeden"
Gönül yorgunluğu ne, biliyor musun? Gökte yıldızın kalmıyor. Gölgen bir yere sığmıyor. İçindeki şarkı içinde boğuluyor. Penceren sokağa bakmıyor. Bütün sevgi sözleri kalbinde cezaya dönüyor. Kirpiklerin hiçbir güzellikle halkalanmıyor. Baktığın bütün sular yeraltına çekiliyor. Sevmek korkusu ayrılıktan çok önce acı veriyor. Dünyanın bütün cenazeleri evinin önünden kalkıyor...
📚| Çırpınıp içinde döndüğüm dünya, Şükrü Erbaş