Bir bilinmezlik, bir aydın taşlaması, büyük bir ironi. Oğuz Atay öykülerinde her zaman var olan ruhu yansıtıyor. Her bir öyküde yeni bir düşünceye giriyorsun. Aralarında en sevdiğim ''Korkuyu Beklerken'' öyküsü. Romanlarında olduğu kadar aynı dili öykülerinde de yansıtmış. Sonuna kadar okuyucuyu kendisine çekiyor.
