Öncelikle inceleme yazmayı pek beceren biri değilimdir. Okur olmayı eleştirmen olmaktan daha basit gördüğüm içindir belkide.
Şimdiii Canan Tan sevdiğim bir yazar hemen hemen her kitabını okumuşumdur. Canan Tan'ın bu kitabında bilinmesi gerek en temel şey şu; bazen aşık olmak mantığını kullanmaya engel değildir. İkisini bir arada yürütebilir insan ama bir yere kadar tabii ki. Kadın karakterin mantığına göre hareket etmesi başlarda çok hoşuma gitse de sonradan aslında aşık olduğu adamdan ayrılması üzdü beni. Çünkü mantık adı altında aşkını yarım bırakması ve sonradan geri döndüğünde aslında her şey için geç olduğunu anlaması zaman aldı.
Kitabın en sevdiğim kısmı ise şudur:
"Murat! Çok geç...
Yüreğim seni çok sevdi, demiştin. Fazlasıyla kanıtladın. Bu
kadarını yapamadım ben. Yüreğimdeki sevgiyi yüreğime gömdüm Senin
adın da hep bende yaşayacak.
Ama... Şairin de dediği gibi..
bir adın kalmalı geriye bir
de o kahreden gurbet beni
affet
KAYBETMEK İÇİN ERKEN. SEVMEK İÇİN ÇOK GEÇ..."
