Sevgi, insanın şeyleri en olmadıkları gibi gördüğü durumdur.
Barbar için ise acı kendi başına saygıdeğer birşey değildir. Acı çektiğini kendi kendine kabul ettirebilmek için önce yorum gerekser. Burada “şeytan” sözcüğü bir rahatlamadır. Kişinin son derece güçlü ve korkunç bir düşmanı vardır, böyle bir düşmandan dolayı çektiği acıdan da utanması gerekmez.
Sanki şimdiye dek alçakgönüllülük, saflık, boynu büküklük, tek sözcükle kutsallık, yaşama çekinilecek şeylerin ve günahların topundan daha çok zarar vermemiş gibi…
Reader Follow Recommendations
Tanrıbilimciliğin burnu büyüklük içgüdüsünü, bugün kişinin kendisini “ idealist” duyduğu her yerde buldum. Kişinin, yüksek bir kaynağa dayanarak, kendinde gerçekliği tepeden, yabancı gözlerle bakma hakkını bulduğu her yerde
Sonuçta hiç kimse, kitaplar da dahil olmak üzere, hiçbir şeyden bildiğinden fazlasını çıkaramaz. İnsan yaşantı yoluyla erişiminin olmadığı hiçbir şeye kulak veremez.
