9 ay her sabah birlikte saat 7de evden çıkar okulun kapısına kadar ayrılmazdık. Her ders tenefüse kadar beklerdim yanına gelip konuşmak, gezmek için. Ders bitince sınıfımın önüne gelirdin kapıda beklerdin. Birlikte kantine giderdik. Hocalar beni şikayet ederdi sana. Dersler bitince aşağıda beklerdim.Kızlarla birlikte gülerek, konuşarak merdivenlerden inerdin aşağıya. Nerde kaldın diyerek sinirlenirdim sana. Keşke yine geciksen nerde kaldın diyebilsem hatta hiç gelmesen. Ama okulda bir yerlerde olduğunu bilsem. Yine soruyorum ama nerde kaldın her gece beklediğim rüyalarda yoksun. Küstün mü? Kırgın mısın bana? Bilmiyorum. Ama artık çok bekledim, kalan oldum. Sen gelmezsen ben geleceğim.