Ağırdır, ağırına gider insanın fakat zamanla alışırsın. Ve zamanla anlarsın: ihtiyacın olan her şey, hasret ettiğinde değil, senin ona verdiğin duygudadır..
Ne olurdu kokunun da fotoğrafı olsaydı
Sesin fotoğrafı. Boşluğun fotoğrafı.
Parmak uçlarındaki karıncanın
Ruhtaki üşümenin..
Ölüm kimseyi bu kadar yalnız bırakmazdı.
Hayatın ayrıntı kabul edeceği küçücük seslerden, parçalı görüntülerden, hayatın içindeki doludizgin yaşanmış kesitlerden, rengârenk ve bir o kadar trajikomik öyküler yontup onları okurun karşısına çıkarıyor.