İnsan dünyaya bir güzel an yaşamak için gelmiştir. Üst tarafı manasız tekerrürlerden ibaret. Bütün iştahlarımız, yemeklerimiz, uykularımız, çalışmalarımız birbirinin aynı. O güzel an bir daha tekerrür etmez.
Ne derin şehir, ne sessizlik! Burada hiç kimse de mi şarkı söylemez? Hiç kimse de mi öksürmez? "Anne!" diye bağıran bir tek çocuk yok mudur? Rüzgâr da mı köşeyi dönerken susar?
İnsan yeni bir lüks otomobil gibi temiz, tertipli, cilâlı yaşamalı. Bütün frenleri tutmalı. Hiçbir yere çarpmadan, kendini de, başkasını da hırpalamadan, hayatta yarış değil, gezinti süratiyle koşmalı.