Ahmet Mithat Efendi, oldukça sade ve anlaşılır bir dille eseri kaleme alıp bir çırpıda okunacak bir eser ortaya koymuş. Bunun yaninda okuyucuyla bir konuşma havası ve bazen de kendisiyle bile konuşarak okuyucuyla samimi bir diyalog kurabilmeyi başarmıştır. Beni kitaba çeken şey de bu oldu.
Esere gelirsek ne kadar da kitabın başlığında iki isim yer alsa da eser daha çok Rakim Efendi'den söz etmekte, onun etrafında geçmektedir.
Felatun(Eflatun-Platon) Bey, mirasyedi olarak yetişmiş. Kendisinin sahip olduğu herhangi ılke, değer ve kural olmadan günü birlik yaşama gayreti ve Batı tarzı yaşamı kendine düstur edinmiş bir kişilik olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu kişiliğin zevk-i sefasının yanında acısını da duyacaktır.
Rakim Efendi'ye gelirsek şahsiyetiyle duruşuyla insanlara ve kendi iç alemine karşı dürüstlüğüyle beni gerçekten etkilemiş bir kişilik olmayı başarmıştır. Hatta kendisiyle tanışmak ve dostluğuna sahip olmak isterdim.
Kitabımız iyi insanların iyi bir sonla biteceği mesajını vererek son bulmuş.
