Aramızda kalan her duygunun, altında kaldım. Nefes almak gittikçe güçleşiyor sevgilim. Çünkü yaşamak gerçek bir illet ve ben tüm cenklerin arasında kalmış bir papatyadan farksız bir kadın... Bir yokuşun başında nefes almaya ve ezilmemeye çalışan biri, önündeki aşılmaz duvarlara çarpan ve yokuşun sonunu göremeyen biri.
Biliyorum yokuş sonu, altında kalktığım tüm o duygulardan ayrı, tüm savaşlardan, tüm tökezleme ve yalpalamalardan nerden bildiğimi sorma sevgilim kafam çok karışık bu günlerde ama bir başıma ineceğim bir başıma çıktığım o yokuşuları, bir başıma...