"Şimdi görüyorum ki, Norma bizim bahçemizde bir çiçek gibi açtığında, ben yabanî bir ot olmuştum. Sadece kimsenin beni görmediği köşelerde ve karanlık yerlerde yaşamama izin verilecekti."
... işte kader hep böyle davranır bizlere, hemen arkamızdadır, omzumuza dokunmak için elini çoktan ileri doğru uzatmıştır, bizlerse hâlâ, geçti gitti, gösteri bitti, yine aynı hikaye diye homurdanıp dururuz.."