Kitap Turnusolu
@KitapTurnusolu
10 reader point
Joined on January 2024
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
El fenerinden sonra hiçbir şey koyun postu şeyhin ününe ün katmaz. Günlerden bir gün köylüleri camiye toplar. Cami hınca hınç doludur. Şeyh Abdulhakim mindere kurulmuş. Önünde bir koyun postu serili. Şeyhin elinde ince uzun bir çubuk var. Faki'ler kaside okumaya başlar. Köylüler aşka gelir, zikr eder. Şeyh elindeki çubukla hızla posta vurur. Post yürümeye başlar. Yürüyen postu gören köylüler galayana gelir. Bağırışıp çağırışıp, feryat figan... Bazı müritler elbiselerini yırtar, göğüslerini yumruklamaya başlar. Ваzıları ise kendilerinden geçer, ağızlarından köpükler saçılır. Bir tek kendilerinden geçmeyen şeyhin yardımcıları ve şeyhin kendisidir... Şeyh işaret verir yardımcılarına, yardımcıları postu toplar. Postun altından dört farenin cıst sesleri yükselir, kimse bu sesleri duymaz...
Sayfa 37Kitabı okuyor
Şeyh evinde de iyi bir tezgah kurmuştu. Oturma salonunda yaklaşık on minder seriliydi. Her biri farklı bir renkteydi ve her rengin ayrı anlamı vardı. Örneğin yabancı bir mürit veya herhangi bir köylü şeyhi ziyarete geldiğinde, diyelim gelirken bir koyun getirmiştir, şeyhin yardımcıları onu yeşil mindere oturtur. Şeyh misafire bakar ve konuşur:
- Oğlum, getirdiğin koyunu geri götür, kavurma yap çocuklarına yedir, daha büyük sevaba girersin. Bu sözler, bu keramet üzerine misafir eline, ayağına sarılır, ağlar, zırlar. O misafir artık bir mürittir. Hem de fanatik bir mürit...
Sayfa 37Kitabı okuyor
Şeyhin kerametlerinin sonu gelmez. Hizna Şeyhi'nin yardımıyla Şeyh Abdulhakim, bir kaç seçme, iyi hırsız peydahlar. O günden itibaren köylülerin koyunları, davarları azalır, kaybolurlar. Şeyh derhal iştiareye yatar, suua bakar, kitap, hadis karıştırır ve çığlık atar. Bir süre sonra da kayıp hayvanların yerini söyler. Köylüler şeyhin gösterdiği yere gidip kayıp hayvanlarını gözleriyle görünce, korkudan dillerini yutar, hayvanları şeyhlerine bağışlar.
Sayfa 36Kitabı okuyor
Reader Follow Recommendations
Bavê Seyro'nun sesi eşliğinde çay içmek anlatılmaz güzel bir duyguydu. Kızların çoğu, Perihan köylerine gelin gelmeyinceye kadar çay nedir bilmiyorlardı. Sadece arada bir gittikleri Hacı Zorav'ın evinde görmüşlerdi onu ve çayı sadece ağaların, beylerin veya Türkçe konuşanların içtiği bir şey sanıyorlardı.
Sayfa 11Kitabı okuyor
Masumca sormuştu fakat bu sözler iliklerime kadar acı verdi. İlk kez sevdiğim bir insanın sesi canımı acıtmıştı. Sahip olduğum tek şeyin bunlar olup olmadığı önemli değildi. O üç bozukluk para değillerdi. Daha önce hiç tatmadığım özel bir tür aşağılamaydılar. Dayanılmaz bir utançtı.
Sayfa 57Kitabı okuyor
Olabilirim...
Gerçek korkak mutluluktan bile korkar. Pamuk yün bile yaralar onu. Neşeden bile incinir.
Sayfa 52Kitabı okuyor
geceninse karnı burnunda
suskunluğu erdem sayan bu kentte
yalnız ve yaralısın
yüzün acıların galerisi
ellerin iş görmenin gurbetinde
yüreğinse kanıyor acıların örsünde.
yıkılır acının ördüğü duvar
açılır sesine kapanan kapılar
söz geçirebildikçe zamana
yol yürüdükçe
ellerini bırakmadan sevginin.
daha ne diyeyim
sıhhat ve afiyetteyim
şiirler yazarım çiçeğe durmuş
geceninse karnı burnunda
Sayfa 89Kitabı okudu
Düş
sona erecek bu acı
yeniden doğacak güneş
bu vahşi mevsim, zifiri okyanus
nakşedecek göğün yüzünü
içimdeki delifişek sızı
gülümseyecek bahar bahçelerde
başaklar alıp başını gidecek
aşk, dünya tatlısı bir çocuk
ve ekmek ve kardeşlik ve mutluluk
bir sevdalı gibi öpecek
hayatın güzel yüzünü
yağacak herkesin beklediği yağmur
Sayfa 75Kitabı okudu
gecenin koynundan akan tüm o nehirler
yoksul bir geleceğin dölünü mayalamakta
Sayfa 73Kitabı okudu
bir öksüz, acıdan gayrı yok kimsem
kızgın ve bomboş yüreğimde
Sayfa 73Kitabı okudu
şehvetle akan gecenin derinlerinde
naçarım acımın başucunda
uzağım kendime yıldızlar kadar
yaşlıyım burada dağlar misali
Sayfa 73Kitabı okudu
Hüzün
çok ama çok özledim kuşları
ki bağırışları çocuk patırtılarına karışırdı
ki akşam yeli söğüt ağacının örüklerini örerdi
ben de babamın yolunu gözlerdim merakla
ne çıkaracak diye eskimiş ceketinin cebinden
çok ama çok özledim evimi barkımı
ki şehir paltosunu atardı omuzlarının üstüne
ki dağlara küserdi rüzgâr
annemin kucağına atlardım
cadılar kaçırmasın diye beni
çok ama çok özledim uykuyu
ki suyun yüzüne benzerdi ay
ki yıldızlar şarkı söylettirirdi nehirlere
ben de renklere açardım yüreğimin sarayını
sabahlara dek halay çekerlerdi
çok ama çok özledim gökyüzünü
ki bir ülke gülümserdi kanatlarının altında
Sayfa 72Kitabı okudu
Kime?
-yürek-
gitmek bir şey değil…
kime bırakacaksın
bu acılı yüreği
bu iğrenç şehri
şu tozlu iklimi
Sayfa 68Kitabı okudu
-yürek-
hangi kaval şarkımızı söyleyebildi
bir rüzgârın kıyısında, usulca
hangi ateş bizimle yürüyebildi
çağlayan bir nehrin kenarında korkusuzca
Sayfa 67Kitabı okudu
-ben-
mülteci bir yıldızım bu yamaçta
silahsız bir savaşçı
denizinden uzaklaşmış bir balık
Sayfa 67Kitabı okudu