Gotik edebiyat alanı ve apokaliptik kurgu türünün ilk modern örneği olarak sayılan bu eserde, 2090 yılında baş gösteren veba salgını ile gelen yıkım, 2100 yılına kadar devam eder, ta ki yeryüzünde son insan kalıncaya dek. Dünyadaki son insanın sevdiklerini tek tek kaybedişi, hayatta kalma içgüdüsü, isteği ve bu isteğin karakterin ruhunda açtığı yaralar, eşsiz psikolojik tahliller ile işlenir. Salgının Batı dünyası ve seçkinler üzerindeki etkileri, yok oluşun tüm acımasızlığıyla aktarılır. Kişinin çevresini kaybetmekten duyduğu acı ve korku, dünya nimetlerinin anlamsızlığı tüm yönleriyle dile getirilmektedir.
