Kitaplar ve Ben tekrar paylaştı.
"İlk Kitabın Günahı Olur." Zellenbur
Bu kitap yorumunu Instagram'daki "alintilarlayasiyorum" profilimde de okuyabilirsiniz: instagram.com/p/CfgWLrBtN6n
Önümde 
Metin T.'nin ilk kitabı 
Zellenbur’un Sıradan Bir Günü. Öylece bakıyorum kitaba. Kapağında tipsiz bir mendebur. Elinde üç başlı mızrağı trident. Poseidon'dan mı çalmış ne? Yoksa bu mızrağı okurlara saplayıp
Kapı önündeki köpek beni görünce ayaklanıp rahatını bozduğumu belli edercesine homurdandı. Uzunca gerindikten sonra eski yerine gömülüp uyumaya devam etti. Karın sert ayazı suratımı bıçak gibi kesiyordu. Paltomun yakasını kaldırıp köye baktım. Ayın ölgün ışığı evlerin kararmış suratlarında titreşiyordu. Bir süre hiç kımıldamadan dinledim. Kahvedekilerin küfürleri ve birbirine çarpan dalların sesleri arasından aradığım sesi buluverdim. Ormandan geliyordu. Karları gıcırtıyla ezerek yürümeye başladım.
Sayfa 95 - İthaki Yayınları
Reader Follow Recommendations
Karanlık sokaklara giriyorlar en çok. Eskimiş, gariban, evlerin üst üste yığıldığı, kederli sokaklar. Her sokakta onları bekleyen çocuklar. Sevgisizlikten uyuyamayan, hayatı erken yaşta öğrenmek zorunda kalan, dilenen, sanayilerde kaçak çalışan, ailesiz, düşsüz çocuklar.
Sayfa 85 - İthaki Yayınları
Yirmi iki yıllık kocam evliliğimizi sonlandıran cümlelerin ardından gözlerini evde unutarak gitti. Salonun tam ortasında asılı, simsiyah iki kara delikle baş başa kaldım bir anda.
Sayfa 77 - İthaki Yayınları
Sabaha kadar uyumadım. Kısık nefesler alarak uyuyan babamı izledim. Yaşlı ağaçlara benziyordu. Gecenin karanlığında sessizce salınan, istese de ölemeyen ağaçlara. Bu kadar kısa sürede nasıl bu hâle gelmişti? Yaşamak için bir sebebi kalmamıştı. Bedenini terk etmeye çalışıyor ama bunu başaramıyordu sanki. Peki kustukları neyin nesiydi? Yediği bir şey mi dokunmuştu yoksa?
Sayfa 74 - İthaki Yayınları
Üstüme atlıyor birden. İki düşman yerde yuvarlanmaya başlıyoruz. Boğazına yapışıyorum. Kesik kesik tıslıyor. Nemli başını son gücümle duvara savuruyorum. İyice sersemliyor. Fırsattan yararlanıp ayağa kalkıyorum. Baltayı defalarca kafasına indiriyorum. Gri duvar kırmızıya boyanıyor. Ağzımdan köpükler saçarak baltayı savurmaya devam ediyorum. Yılanın cansız bedeni kurumuş ağaç gibi yere seriliyor.
Sayfa 69 - İthaki Yayınları
“Kokular, kokular. Hakiki kokular. Menekşe, gül, revidor, yasemin, kara kedi, misk, altın damla, leylak, erguvan, nihavent, amber…”
Kambur belini doğrultmaya çalışarak bağırdı Kokucu Hekim.
Sayfa 58 - İthaki Yayınları
Televizyona çıktıktan sonra ünlü oldu anneannem. Fotoğrafları haberlerde, gazetelerde yayımlanıyordu. Reklamlarda kanat takmış teyzeler ellerindeki ürünleri tanıtıyor, magazin programlarında şarkıcılar onun için besteledikleri şarkıları söylüyordu.
Sayfa 51 - İthaki Yayınları
Salona vardığımda annemi halının üstünde salya sümük ağlarken buldum. Eşarbı yere düşmüş, saçı başı dağılmıştı. Bir yandan “Oy anacığım,” diye bağırıyor, bir yandan dizlerini dövüyordu. Demek sonunda ölmüştü anneannem.
Sayfa 45 - İthaki Yayınları
