Söze nereden başlayacağımı pek bilmiyorum aslında.Sadece şundan eminim:Harikaydı.Krıstın Hannah 70 80 ve 90'ları o kadar iyi anlatmışki yaşamış gibi hissettim.Kadınların arkadaşlığını daha güzel anlatabilecek bir kitap olduğunu sanmıyorum.Yazar karakterlerin iç dünyasını kitaba öyle bir işlemişki, okurken:"Aaaa gerçekten de böyle insanlar var."diyorsunuz.Tanıdığınız insanlardan, kendizden illaki bir şeyler buluyorsunuz.Kesinlikle 624 sayfa boyunca birsürü şey öğrendim.Ömürün ne kadar çabuk geçtiğini, hayatın ne kadar kısa olduğunu,hiçbir hayalimi ertelememem;sevdiğim insanlarla bol bol zaman geçirmem gerektiğini hatırladım.Hem ailene hem kariyerine hayatını adayamayacağını, hayatta seçimler yaparken bir şey için hep başka bir şeyden taviz vermen vaz geçmen gerektiğini öğrendim.Krıstın Hannah'a bunları öğrettiği/hatırlattığı-ve bunu yaparken göz yaşlarımı adeta tükettiği- için, bütün karakterlere de ailem,arkadaşım oldukları için minnettarım.
TEŞEKKÜRLER