Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.35
Okur
Okur
@Kitaterapi
İnsan neyle yaşar ?
“Okudukça bütün gerçeklikten uzaklaşarak”
90 okur puanı
Haziran 2023 tarihinde katıldı
Süreyya
“İki zamanlı bir çocukluk geçirdin Süreyya. Uykunda gördüklerin gündüz vakti yaşadıklarından farklıydı.”
“Anneannesiz büyüyen bütün kız çocukları öksüzdür Süreyya.”
Kitabın konusu genel itibari ve adından anlaşıldığı üzere Süreyya adında karakterin kendi iç dünyasıyla hesaplaşması, hayata karşı beklentisizlikleri, hiçbir yere sığamayışı misafir
Suzan Defter
“Saçmalama baba kül samandan iyi mi ?
İyi, çünkü külün bir geçmişi var, bir zamanlar ateşmiş hiç olmazsa.”
İlk olarak kitabın tarzına ilk 30 sayfada alışamasam da bırakmadan devam ettiğim için pişman olmadı çünkü kitaptaki o okuma stratejisini çözdükten sonra konusuna hikayesine odaklandığınızda devam edebiliyorsunuz. Bazen sabır gerekir
HAVUÇ KAFA
''İnsan bir şeye alışınca, o şey artık hiç de komik olmuyor.''
Kendi evinde misafir gibi hissederek büyüyen ve kendini hiçbir yere ait hissetmeyen bir çocuk düşünün...Ailesinin bile ona ithafen bir ad bile vermediği kendi kaderine yabancı ve ikna ile kendini sevdirme gayreti ile çocukluğunu yaşayamayan bir çocuğun
Okur Takip Önerileri
Bağ
''Hayat belki de insanın karşısına ihanet edenleri, kıskançları ve kindarları bilerek çıkarıyordu. Bu insanlar da bizi zorluklara karşı eğitiyordu. Nasıl bir boksör yumruk yedikçe refleksleri gelişiyor , sonunda yumruklardan kaçmayı öğreniyorsa, insanoğlu da düştükçe kalkmayı, ihanete uğradıkça kendini korumayı
Beni Onlara Verme
“Bir şarkı aç dinleyelim. Benjamin Clementine olsun. O şarkıda home mu diyor, hope mu ? Bana hep hope gibi geliyor, öyle olsun.”
''Yeteri kadar acı çekmişse insan , anlatabilecek bir güce sahip olabilir mi?''
Kitabı okurken Oğuz Atay'ın Tutunamayanlar kitabından bir alıntı geldi aklıma
''İnsanlar!
Neden kaybolup gitmeme seyirci kalıyorsunuz?
Benden ne kötülük gördünüz? (sayfa 403)''
Tarık Tufan'ın okuduğum 3.kitabı ve diğer 2 kitabından farklı olarak bu sefer öykü kitabını okudum, bütün kitapları okuma düşüncesindeyim, hepsinde ayrı bir içsel tedirginlik, duygusallık, insanın içine içine işleyen üzüntülere yer vermesi benim için sevdiğim yazarlar arasında. Öykü kitaplarında genel olarak işlenen tema farklı farklı hikayelere, yaşanmışlıklara, farklı karakterlere yer verse de genel teması her öykünün hangi konuya değinmek istiyorsa onu çeşitlendirerek okuyucuya sunar.
Gelelim kitabın konusuna , İstanbul'un unutulmuş semtinin mahallesinde, bütün haksızlıkların, kimsesizliklerin, aşka düşmüş o aşkından kıymet görememiş her şeye razı maşukları, pisi pisine yaşatılan haksızlıklar ve özgürlüğün kısıtlandığı, beklenmeyen kayıp ve ölümler, o yapmaz dediğim insanların yaptığı, kavuşamamaların anlatıldığı hikaye kitabı olmuş.
Beyaz Kalp
“Artık anlatılmaması gereken bir şeyse. Anlatılma zamanı geçmiş bir şey, her zamanın kendi hikayesi olur ve o zamanı bir kez kaçırdın mı, artık sonsuza kadar susmak daha iyidir bazen. Şeyler de zaman aşımına uğrar ve uygunsuz hale gelirler.”
Kitabın en başında intihar eden bir kadından bahsedip olay örgüsünü öyle değişik bir şekilde bağlamış ki yazar kitabın sonuna kadar başında bahsedilen intiharın nedenini düşünmeyip öylesine kitapta bahsetmiştir ve ne alaka boyutuna gelmeye başlayınca tekrar kitabın sonlarına doğru anlattığı olay örgüsünü bağlayıp okuyucuya farklı bir sunum yapılmış gibi hissettirdi bana.
Kitabın konusu sıradan bir adamın hayatını, ilişkisini, evlilik sürecini ve evlilik sürecinde yaşadığı gelgitleri duygu karışıklıkları, babasıyla olan ilişkileri ve babasının geçmişindeki sırları öğrenmeye çalışması ve gizem halini aldıkça kendi kendine karakter kitapta kendiyle dertleşir gibi her konuyu , her yaşadığı durumu iç düşüncesini okuyucu ile paylaşmış. Diğer karakterlerin hiçbir şey bilmeyip sanki sırdaşı sizmişsiniz gibi hissettirmiş.
Sanki karşı tarafa muhatabı olduğu kişi ve kişilere söyleyemediklerini uzun uzun tasvirleyip anlatmış. Bazı yerlerinde çok fazla konuyu detaylandırıp dikkati dağıtsa da , parantezler halinde cümlenin içinde cümle halinde nerede kaldım dedirtse de okuduğum kitaplardan farklı bir tema hissettim.
Çerçeve
“Başkalarının hayatında kendiminkine dair yorumlar görmeye başlamıştım.”
Alıntıda bahsedildiği gibi kitapta bahsedilen ana tema aslında bu şekilde ilerlemektedir. Evliliği sona ermiş yazar olan bir kadının Atina'ya gitmesi ve yolda, bulunduğu ülkede karşılaştığı insanlar, yolculuk yaptığı kişi, öğrencileri, arkadaşları hepsinde onların yaşamış olduğu kendi bireysel hayat ve tecrübelerini,3.kişi olarak sanki çerçeveden izler gibi yorumlayıp kendi geçmişi evliliği, kariyeri, arkadaşlığı, benliğini sorguladığı her konuda bir parça bulmasını anlatmaktadır.
Genel olarak hayatımızda karşılaştığımız, yeni tanıştığımız yahut samimi olduğumuz insanlar ile sohbet ettiğimizde ben de buna benzer bişi yaşadım ya da senin yaşadığın bu ben de bunu yaşadım gibi anlatma ihtiyacı duyabiliriz.
Aslında buna vesile olan o sohbetin içinde dinlerken gözlemci olmamız ve bize kendimizi hayatımızı, yaşadıklarımızı geçmişimizden kısaslar olarak hatırlatmasıdır. Yazar da kitapta tam da günlük hayatta yaşadığımız benzer diyalogları, sorgulamaları, yaşantıları, benzer şikayetleri, benzer yalnızlıkları, benzer sevgileri, benzer arkadaşlıkları vb bize sunmuş.
Uyanış
“Huzursuzluk varsa sorgulanmayı bekleyen hikayeler var demektir.”
Kişisel gelişim ve insanın hayatına bir nebze de olsa yön veren , aynı yollardan geçiyorsun geçecek...geçecek iç sesi ile beni bana çağrıştıran kitapları ayrı seviyorum. Bu kitapta onlardan biri, hayatımın genel durağan, zorlu ve çok fazla aklımda soru işaretleri ile aşmam gereken
Rahatlama Kitabı
“Bugünün yarını da var , bu duygular da geçecek.”
Bu cümle kitabın genel özeti diyebilirim.Diğer okumuş olduğum kitaplardan farklı olarak yazar burada okuyucu ile kendi yaşadıklarını paylaşıp sanki sizinle dertleşiyor.
Öncelikle kitabın kapağındaki renk paletleri hoşuma gittiği ve kitabın adı da dikkatimi çektiği için bir yolculuk kitabı olarak aldım yanıbaşıma ve yolculuğum bitti kitapta bitti diyebilirim.Kitabın içeriği uzun bir hikaye ya da roman değil de aksine kısa kısa notların,cümlelerin olduğu güzel bir kitap olmuş .
Kitabın genel konusu şöyle yazarın ağır depresyon geçirdiği ve intihara meyilli olduğu dönemlerde yaşadıklarını en şeffaf biçimde yazar birebir kendi anlatmıştır. Burada aslında paylaşım ve kendi tecrübelerinden o süreçleri nasıl atlattığı, depresyon yönetimini,insan ilişkilerini en önemlisi insanın kendi ile olan ilişkisini ele almış.
Hayatımızda bazı davranış kalıplarını kendimize yabancı olacak şekilde hayatımıza yerleştirmemizin aslında birilerine göre birilerinin takdirini almak için yaşama durumuna gelme noktasının herkesin başına gelebilecek bir durum olduğu insanın kendisini er ya da geç bulacağını bahsetmiş.
Her sayfasında şunu çok hissettim , “üzülme ilerde mutlu olacağın çok güzel şeyler olacak bu zamanları hatırlayacaksın.”
Âşıklara Yer Yok
“ Aşktan nasibi olan insan yedi kat toprağın altından bile çıkıp maşukuna kavuşur. Aşkın üzerini örtmeye ne toprağın gücü yeter ne taşın.”
Okuduğumuz her kitap kendi zamanını bekler ve zamanı geldiğinde okumamızı istercesine kendi varlığını hissettirir.. Benim için doğru zaman ve doğru duygu durumum ile aklı selim okumamı sağladı.
Gelelim
Mahsur Kadın
“Hiçbir insan davranışı nedensiz değildir. Sebepsiz eylem yoktur , en azından dışarıdan bakıldığında.”
Kitabın konusu yazarın jüri olarak yer aldığı mahkemelerden en dikkat çekici olan 2 vakayı
ele alıp olayı anlatırken tarafsız ve yoruma çok fazla kendini dahil etmeden sade bir şekilde sizi düşündürmeye itmektedir. Kitabın adı tek bir konudan bahsediliyor gibi düşündürse de 2 ayrı konu 2 ayrı vakayı ele almış.
İlk vaka kitabın adından anlaşılacağı üzere yıllarca annesi tarafından eve hapsedilmiş bir kadının hikayesini anlatmaktadır. Mahsur edilen kadının bu durumdan rahatsız olmama durumu akli dengesine bağlı olduğu düşünülse de adalet terazisinin de çok hakkaniyetle yerine getirilmediği ve annesinin bu durumda beraat etmesini anlatmaktadır.
2.vaka ise çocukluğundan beri düzgün , dürüst yetiştirilmiş sessiz sakin baktığınızda kana susamış bir katil olamaz dediğimiz cinsten kendi parasını kazanmak için çalıştığı yerde evin sahibi ve diğer üyelerini 7 kişiyi öldüren 15 yaşındaki bir çocuğun hikayesini anlatmaktadır. Etrafındaki insanlara , çocuğu tanıyan herkese çocuğun davranışlarını suça iten nedenlerin psikolojik mi hangi alt sebebe dayalı işlendiğini sorgularlar.
Yazar bir vatandaş olarak ve jüri olarak son sayfada daha çok mahsur kadının vakası için değil 7 kişiyi öldüren çocuğun vakası hakkında yorum yapmaktadır. Adaletin tecelli edip etmediği , mahkeme detayları ve sorgu detayları jürinin karar verirken sağ duyu ile mi karar verip vermediği bu kısımlara da ağırlık vermiştir.
Vişne Bahçesi
Sanki tiyatro sahnesi için hazırlanmış diyalog metinleri ile sıralı bir anlatım olmuş. Konusu farklı ve işleyişi farklı ama ben pek sevdiğimi söyleyemem , daha çok sürükleyen her bir ağızdan konuşan kişileri kitapta okuduğumda o kitabın asıl anlatmak istediğini uzaklaşır kitabı bitirmeye odaklanırım.
Kitabın konusu eskiden büyük çiftlik sahibi olan bir ailenin , borçları nedeni ile açık arttırma ile vişne bahçesini satma tehlikesini ve yaşadıkları o hisleri anlatmaktadır.
O bahçede geçirilen çocukluk, zenginlik hiçbir şeyi dert etmeme belki de şımarıkça yetiştirilen, tutumlu olmayı beceremeyen aile üyelerinin çocukları , büyükleri ,oranın fedakar çalışanları hepsinin bir konsey gibi bir yerde toplanıp konuştuğunu düşünün..
Aslında ana teması ise toplumun eğitimsizliğinden ileri gelen bazı kalıp düşünceleri aşamayıp vardığı noktanın da hazin görünümlü gerçeklik dışına çıkmadığıdır..
Benim evim neresi
''Geçmişimi kadere, geleceğimi talihe teslim ettim. Hayallerimi belirlenmiş başarı kurallarına göre şekillendirdim. Acılarımı kabul gören sınırlar içinde akıllı uslu yaşadım. Saadetimi, yaşı geldikçe beklenen sıralı törenlere sakladım. Dostlarımı eski kayıplarımın telafisi olacak şekilde seçtim. Kendime öfkemden kendime düşmanlar
Sefalet
“Romanların aleyhinde olanlara şaşarım, zira insana ister gönül rahatlığıyla ister acı çekerek olsun, ömrünün geçiciliğini unutturmak, bazen geçmişin hatırlanmasıyla kederlenmek bazen de müteşekkir olmak gibi ruhani meseleleri yasaklamak ve yok etmek mümkünse, romanlar da faydasızdır.
Sabite adlı karakterin haksızlığa uğrayıp varlıklı yaşamından fakirliğe ve sefalet zamanlarında yaşadığı hayal kırıklıkları ile sabredip sonrasında tekrar hak edişini alıp tekrar gönlünün ve kalbinin temizliği ile zenginliğe ulaşmasını anlatıyor. Tabi entrikalar var yok değil , aşk imkansızlık başka biri ile hayatına devam edip kalbinde başka birini sevme ve kırgınlık...Kavuşamamak...
Kitabın genelinde hak eden hak ettiğini yaşadı teması hakim. Herkes Sabite hariç yaptığı kötülüğün bedelini bir şekilde ödemiş izlenimini kuvvetli şekilde veriyor , ''Alma mazlumun ahını çıkar aheste aheste'' cümlesi yerinde olur...
Arayışlar
''Erkekler mi, öf! Kaçasım geliyor. Niçin onların istediği her şeyi yapasın ki?''
64 sayfalık kısacık ama her kitap okumayı seven ve kendine alışkanlık edinmiş özellikle kadınların okuması gerekir diye düşünüyorum:)
Kendi kimliğinden vazgeçecek kadar ve hayallerini gerçekleştirmeden sadece aşkı yaşamak mı yoksa hayallerin için aşkından vazgeçmek mi ?
Kitabın konusu bu sorunun cevabını vermektedir aslında , ressam bir kadının aşık olduğu adamdan vazgeçip kendi hayallerine ve kariyerine odaklanması ara ara geçmişi ve sevdiği adamı özlese de bazı gördüğü sığ ve geri düşüncelerin olduğu desteklenmediği onu umutsuzluğa sürükleyen ilişkisini rafa kaldıran güçlü bir kadını anlatıyor.
