Yine buradayım,bu eski tahta kapının önünde uzun zamandır gelmemek için direndiğim bu kapının eşiğinde buluyorum kendimi ,parmaklarıma kadar bir elektriklenme hissediyorum, bedenimin içinde hiç kullanmak istemediğim bir yeri beni buraya getiriyor.Kapıya yavaşça vuruyorum.Semiha Hanım’ın ayak sesilerini duyuyorum o an bir heykel gibi
O kapının önüne son gittiğim anı hatırlıyorum Münevver Hanımın yoksa Semiha mıydı? Hafızam da giderek yaşlı bir kelebek gibi yavaşlıyor, isimler, anılar,hatıralar,düşünceler kafamın içindeki dolapta çürüyor.Tahta kapıyı son çalışımı kesik kesik hatırlıyorum. Elime tutuşturulan günlüğün son sayfası o yaşımda Bilgenin son nefesi ,son gözyaşı,son
Temmuz elindeki bilete baktı Üç Kızkardeş iki seansı sonra bir şey unutmuş gibi heyecan içine saatine baktı üçü çeyrek geçiyordu biletleri geçen hafta almıştı unutmamak sürekli cebinde taşıyordu genede unutmuştu şaşkın bir dalgınlık içinde ellerini cebine soktu yürümeye başladı genelde yokuş yukarı yolları ve kalabalık caddelerden geçmiyordu eski ve ara sokaklardan yürümesini seviyordu yürüdükçe aklının kapıları açılıyor yürürken yazabilse oda bir baş yapıt yazabilirdi ama ne karakterlere söz geçirecek gücü vardı nede yazacak kadar çalışkandı ne zaman eline kalem alsa başında tembel periler dolanıyor o an sıkılıyor hemen bırakıp uyuya kalıyordu. Temmuz nereye gittiğini bilmeden yürüyordu ...