Merhaba;
İnce kitapların gerçekten bambaşka bir büyüsü var, düşüş ile bunu bir kez daha anlamış oldum.
Camus düşüş romanı ile adeta okurla sohbet ediyor, o kadar samimi. Romanda ilk önce kendini eleştiriyor ama yok böyle bir eleştiri, insanın kendine bile söylemekten kaçınacağı, öte yandan da sahiden farkında olduğu gerçekleri gün yüzüne çıkarıyor. Aslında tam olarak yaptığı şey şu; davranışlarımızın ve düşüncelerimizin ardındaki gizli hazzı ortaya çıkarmak. Ve ister istemez sende kendini gözden geçiriyorsun bu satırları okurken.
Ardından kendini iyice yerin dibine soktuktan sonra, yani eteğindeki taşları atıp, tüm günahlarını açıklayıp hafifledikden sonra sıra öteki insanlara geliyor. Onları da aynı gerçeklikle eleştirmeye devam ediyor, yaptığınız herşeyin farkındayım demek istiyor sanki. Sonraki bölümde ise sıra adalete, dine ve eşitsizliğe yani toplumsal hatta evrensel sorunlara geliyor.
Zaten bu kitabı ölümüne yakın bir dönemde yayınlamış, yani yılların yaşanmışlıklarını ve tecrübelerini tüm netliği ile cesurca bu metinde paylaşmış.
Son derece etkileyici ve sarsıcı, çünkü oldukça gerçek bir kitap.
Çok keyif alarak okudum.
Herkese keyifli okumalar dilerim.
İsterseniz YouTube kanalıma da bakabilirsiniz, mutlu olurum.
youtube.com/c/EL%C4%B0FBEGE...
