Dönenmek, çevrinmek, dimmek, dinenmek; kevn ü fesad alemi derdi eskiler, sürekli oluş ve bozuluş; onu hatırladı bu kelimelerin hepsinde.
Senin olana bir kez sahip çıktığında devamı kendiliğinden gelir. Kendiliğinden, sadece doğal bir akışı ifade etmez. Herhangi bir kim olmak ve yaratılışın kanunu da budur.
Söz kendini gerçekleştirir derler.
Okur Takip Önerileri
... buraya insana bakar gibi bakaraksanki bu dünyadaki varlığına sürekli yeni kanıtlar eklemeye çabalamıştı. İnsan başka türlü nasıl mümkün olur?
Şefkatin heybeti diye saygı uyandıran bir şey vardı gerçekten.
Tüm büyük kırılmalar ilk çatlağını kendi içinde taşır. Onun da ... beraberindeki getirdiği yıkımın ilk resmi buydu: Dışarıdan bakmak.
Şefkat ya da sevgi yoksunluğu kendini unutturabilir ama bir kök ihtiyacı insanın daimi yarasıdır.
Bozkırda anlatılan çok kadim bir hikâyeye göre insanoğlu gözünden türer, görüp geçirdiğinden anlayış kesbederdi.
Daima kusursuz olan, asla sona ermeyen şimdiki zamanda…
Scott bazıları ne kadar karmaşık olsa da romanlarını bile planlamazdı. Kurgulamanın bütün zevki yok edeceğini söylerdi. Ona göre kitap yazmak otların arasında parlak renklerde bir ipin ucunu bulup kaynağına kadar nereye gittiğini takip etmek gibiydi. Bazen ip kopuverir ve öylece ortada kalınıverirdi. Ama bazen -şanslıysanız, cesursanız, sebatkarsanız- sizi bir defineye götürürdü. Ve define hiçbir zaman kitap için aldığınız para olmazdı; define kitaptı.
İnsanlann aklından geçenlerin yüzde doksan sekizi onları hiç ilgilendirmeyen konulardır.
Bin kilometrelik yolculuk tek bir adımla başlar, Lisey-san
Tutarlılığı beceremediğinin farkındaydı ama belki bu önemli değildi; düzen daha sonra, ihtiyaç duyulduğu takdirde gelirdi.
Ve elbette, daha sonra diye bir şey varsa.