Sevgili dostum , sana söz veriyorum, daha iyi olmak istiyorum, kaderin bize sunduğu bir parça kötülüğü, hep yaptığım gibi , defalarca anlatmak istemiyorum ; geçmişi geçmişte bırakmak ve bugünün tadını çıkarmak istiyorum.
Bu dünyada doğmuş olmak ister şans, ister şanssızlık olsun, yaşamını burada geçirmenin en iyi yolu , benim şu anda yaptığım gibi, ilerleyip giden neşeli ve gürültülü bir kalabalığa kendini bırakmaktır.
Her şeyi oluruna kendimi şen sabaha bırakıyor , mutlu insanlar içinde ben de kaygısız, öne arka sallanıyordum. Bulutsuz, berraktı gökyüzü; benim de gönlüm gölgesiz.
Ah! Zihnimizdeki canavarlar ve hayaletlere kulak asmak yerine , gerçek hayattaki kötülüklerle yetinseydik zavallılığımız ne kadar katlanılır, hayat ne kadar güzel olurdu.
Neden daha önce başlamadım ki buna! İnsan yazmadıkça tam olarak uyanık olmuyor. Ve kim olmadığını bilmemesi bir yana , kim olduğu hakkında da bir fikri olmuyor.