Bilim kurgunun geleceği öngörme gibi bir özelliği zaten vardır. Bu kitapta da şiirlerin acı verdiği romanların ve düşünmenin insanları mutsuz ettiği düşüncesi distopik bir havada işlenmiş.
Bir bilim kurgu romanı için yazarın üslubu bence yetersiz kalmış. Özellikle bizi o distopyanın içine sokması gereken betimlemeler yetersiz kalmış. Karakterlerin duygularını okura tam manasıyla geçiremediği de söylenebilir. Ancak kurgulanan düşünce gerçekten takdire şayan.
Romanla günümüzün farkı ise romanda kitaplar yakılarak yok edilirken günümüzde raflarda unutularak yok edilmekte. Tıpkı romandaki “aileler” gibi bizi uyuşturan ve bağımlı hale getiren dijitalleşme ve popüler kültür toplumu okumamaya ve düşünce tembelliğine itmekte.
Benim dikkatimi çeken diğer nokta ise artık hiç kitap olmayan bir zamanda insanların medeniyeti yeniden kurma girişimlerini ezber ve tecrübe aktarımı ile yapma düşüncesi. Bence yazar burda medeniyetin sadece yazı ile değil nesillerin birbirine aktardığı tecrübe ile de kurulabileceğine dikkat çekmiş olabilir.
Ayrıca Clarisse McClellan’ dan bahsetmezsem olmaz.
Uyuyanı uyandıran , neyi niçin yaptığını bilmeyen yürüyen ölü Montag’ ı tekrar hayata getiren Clarisse.
Umarım hayatımızda bizi uyandıran ve bakış açıları kazandıran Clarisse’ ler hep olur.
