Zeytin Ağacı
Bir taşın damarlarına kan vermek için
Kendimi dünyaya atmam gerekti
Suyun her damlası şimdi çiçek açıyor
Toprağın tek bir zerresini bile sürüp edebilirim şu an
Sözün tökezlediği yerlerde bütün anlamlarından
Sıyrılıp, bir nesneye dönüşüyor sözcükler
Doğayım ben, saçımı ödünç aldı denizler
Bir yaprakla değiş-tokuş ettim yüreğimi
Çiçekler fışkırdı dişlerimin köklerinden
Gözlerim dağın yamacında bir buhurdan gibi tütüyor
Bütün acılarımı toprağa gömdüm şimdi
Orada bir zeytin ağacı büyüyor
Yalnızlıktan söz etme ona, anlamaz senin dilinden
Bir beşik gibi kavuşturmuş dallarını
Her sabah koynunda güneşi sallıyor...
181 syf.
8/10 puan verdi
·
96 günde okudu
